مسكت القلم ليكتب همومى

فى ليلة من ليالى الحزينة

وفى ركن من اركان غرفتى

مسكت قلمى لاخط همومى واحزانى

فاذا بقلمى يسقط منى ويهرب عنى

فسعيت له لاسترده فاذا به يهرب عنى

وعن اصابع يدى الراجفة

فتعجبت وسالته:

الا يا قلمى المسكين اتهرب منى؟

ام من قدرى الحزين ؟فاجابنى

بصوت يعلوه الحزن والاسى
سيدى تعبت من كتابة معاناتك

ومعانقة هموم الاخرين

ابتسمت وقلت له يا قلمى الحزين

اتترك جراحنا واحزاننا دون البوح بها

قال :

اذهب وبوح بما فى اعماق قلبك

لانسان اعز لك من الروح

بدلا من تعذيب نفسك وتعذيب من

ليس له قلب ولا روح

سالته:

واذا كانت هذه الجراح بسبب انسان؟
هو لى اعز من الروح فلمن ابوح؟
فتهجم قلمى حيرة واسقط

بوجهه على ورقتى البيضاء

فاخذته وتملكته وهو صامتا

فاعتقدت انه قد رضخ لى

وسيساعدنى فى كتابة خاطرى

فاذا بالحبر يخرج من قلمى متدفقا

فتعجبت ونظرت اليه قائلا:

ماذا تعنى؟

قال سيدى اننى بلا قلب ولا روح

اتريدنى ان اخط احزان قلبك

ولا ابكى فؤادك المجروح

فمسكت قلمى وكتبت:

مسكت القلم لكتابة همومى

فبكى القلم قبل ان تبكى عيونى

منقــــــــول

اتمنى ان تنال اعجابكم

يا حبيبى يا منفضلى يا ناسينى يا مكبرلى هو انت ليه هاجرنى دانا بحبك يا شغلنى كل مره اهون عليك ومبتهونش عليه دموع عنيك بموت فيكة يا سكره يا قزازة ميه مشبره دانا قلبى من صمتك رجع لوره وخليتى قلبى مطعون ووحطيتى عليه فص ليمون بحبك وانتى مش حسانى بحبك وانتى نسيانى بحبك يا ابو قلب انانى

يا حبيبى يا منفضلى يا ناسينى يا مكبرلى هو انت ليه هاجرنى دانا بحبك يا شغلنى كل مره اهون عليك ومبتهونش عليه دموع عنيك بموت فيكة يا سكره يا قزازة ميه مشبره دانا قلبى من صمتك رجع لوره وخليتى قلبى مطعون ووحطيتى عليه فص ليمون بحبك وانتى مش حسانى بحبك وانتى نسيانى بحبك يا ابو قلب انانى

يا حبيبى يا منفضلى يا ناسينى يا مكبرلى هو انت ليه هاجرنى دانا بحبك يا شغلنى كل مره اهون عليك ومبتهونش عليه دموع عنيك بموت فيكة يا سكره يا قزازة ميه مشبره دانا قلبى من صمتك رجع لوره وخليتى قلبى مطعون ووحطيتى عليه فص ليمون بحبك وانتى مش حسانى بحبك وانتى نسيانى بحبك يا ابو قلب انانى